Przeprowadzona
przez autorkę pracy analiza Podstawy
programowej nauczania języka polskiego na III etapie kształcenia pod kątem
edukacji teatralnej, wykazuje, iż istnieje wiele zapisów, które potwierdzają
zasadność, a nawet konieczność jej funkcjonowania w szkole.
Jak już wcześniej wspomniano teatr
to bardzo szeroki temat zainteresowań i inspiracji. Próbę jego omówienia należy
rozpocząć od analizy tekstu dramatycznego, co wyraźnie jest zapisane w
podstawie programowej:
1. Teksty poznawane
w całości – nie mniej niż 5
pozycji książkowych w roku szkolnym oraz wybrane
przez nauczyciela teksty o mniejszej objętości,
przy czym nie można pominąć
autorów
i utworów oznaczonych gwiazdką: […]William
Szekspir Romeo i Julia, Molier Świętoszek
lub
Skąpiec, […], Aleksander
Fredro *Zemsta, Adam Mickiewicz
[…]*Dziady cz. II […].
2. 2. Teksty
poznawane w całości lub w części (decyzja należy do nauczyciela): […] Juliusz Słowacki
Balladyna […][1].
Kolejnym krokiem jest
analiza przeczytanego tekstu. Uczeń nie tylko opisuje odczucia, które wzbudziło
w nim dzieło, ale także określa problematykę utworu, przedstawia swoją
propozycję odczytania danego tekstu i uzasadnia swoje zdanie. Ponadto nazywa
postawy prezentowane w tekście, posługując się pojęciami dotyczącymi
pozytywnych i negatywnych wartości. Omawia ponadczasowe zagadnienia
egzystencjalne, takie jak miłość, przyjaźń, śmierć, czy cierpienie,
dostrzegając przy tym uniwersalne wartości humanistyczne.
Następnie uczeń sytuuje
przeczytany utwór w odpowiednim rodzaju literackim oraz wskazuje elementy
budujące sam dramat – akt, scena, tekst główny, poboczny, monolog, dialog przy
jednoczesnym wskazaniu ich funkcji w tekście.
W zakres analizy tekstu
włącza się także umiejętność przedstawienia najistotniejszych treści wypowiedzi
w porządku chronologicznym, a także charakteryzowania bohaterów. W tym celu
uczeń wyszukuje potrzebne informacje, cytuje fragmenty tekstu, czerpie
dodatkowe informacje z przypisu czy didaskaliów. W swojej wypowiedzi
uwzględnia również rozpoznane przez niego intencje oraz charakter wypowiedzi
bohaterów.
Nie może też zabraknąć miejsca na
interpretację głosową utworu. Nauczyciel powinien zwrócić szczególną uwagę na
odpowiednią dykcję, intonację ucznia, która świadczy o jego rozumieniu tekstu.
[1] http://bip.men.gov.pl/men_bip/akty_prawne/rozporzadzenie_20081223_zal_4.pdf [online] [dostęp: 30.05.2012] Ze
względu na omawiany temat, autorka pracy wyróżniła jedynie teksty dramatyczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz